Velp2 weer 2,5 - 3,5 verloren ditmaal tegen SMB3

Met z’n zevenen trokken we ditmaal naar Nijmegen ten strijde. Omdat ik het zelf de vorige keer nogal matig gedaan had besloot ik zelf niet mee te spelen. Het werd een moeilijke wedstrijd voor de overige zes spelers. Na 2 uur spelen was op nog geen enkel bord tekening in de strijd. Eerste resultaat was van Ton Valen op bord zes tegen Mathijs Vermooi. Na ieder 10 minuten gespeeld te hebben waren er al 3 stukken geruild, daarna ging het een stuk langzamer. Ton was wel aardig uit de opening gekomen maar kon lastig oprukken met zijn pionnen. In het eindspel ging het niet goed en kon opgegeven worden. Op bord twee speelde Erwin Velders tegen de teamleider Lucas de Jong. Aangezien lucas niet goed ziet speelt hij met een extra bord. Echter hij speelt daarmee wel goed! Erwin werd in een steeds moeilijkere positie gedrukt en verloor zijn partij. Waar het mis is gegaan is voor mij niet duidelijk, maar dat wordt nog geanalyseerd... Op bord drie speelde Andre van Kuijk tegen Rene vd bosch. Hij kwam iets minder uit de opening en verloor dan ook een pion. Met ook nog een dubbelpion was de enige uitweg die Andre zag de aanval. Hij kreeg een witte pion op de zesde rij en deze dreigde zelfs te promoveren. Daarom kon de tegenstander niet anders dan via zetherhaling remise afdwingen. Ook Walter Manschot speelde tegen Thomas Manschot! (geen familie) een partij waar maar geen winst inzat. Er werd veel afgeruild en het toreneindspel moest Walter beginnen met een pion minder. Dat wist hij met secuur spel nog remise te houden. Op bord 1 speelde Eric de Winter met wit een degelijke partij tegen Rolf van Geel. Op een gegeven moment kon hij zijn toren ruilen tegen 2 stukken. Echter deze kleine materiaalwinst bleek na een lange strijd niet genoeg om door te drukken naar winst. Op bord 4 tenslotte speelde Jan van Galen tegen Roel Klein. Het spel wisselde een beetje maar was eigenlijk toch steeds wel remise. Dat stelde Jan uiteindelijk dan ook voor. Roel zag toch nog een klein voordeel en speelde door. Echter niet optimaal en na 4 uur geconcentreerd spelen liet hij zijn paard pennen. Daarna was het eindspel voor Jan een koud kunstje. Drie remises, twee verloren en een winst later was dus die 2,5 – 3,5 een feit. Bert Janssen