Waarom lukt het niet?

Velp 1 speelde op 14 november thuis tegen De Toren 3. Dit team dat uit de promotieklasse is gedegradeerd is op papier een lichtere tegenstander dan Velp maar dat zegt natuurlijk niet alles... Het team van Velp 1 trad compleet aan; er waren geen invallers nodig. Daardoor startte het team vol vertrouwen aan de wedstrijd. Aan bord 1 zat uiteraard Martijn Boele. Met een gekneusde schouder  speelde hij geconcentreerd zijn Siciliaan tegen Jan Puijman. Op bord 2 was Huidji See met wit een open strijd begonnen waarin zijn stukken vrij spel kregen. Dit ging wel ten kosten van de pionstructuur. Langzaam maar zeker kreeg zijn tegenstander meer invloed op de partij. Huidji moest als eerste de strijd staken. (0-1) Jan Schadd speelde een aanvallende partij met zwart. De strijd ging om kleine positionele voordelen en was spannend tot aan het eind.  Aan het vierde bord speelde Erika Belle. Ze was ontevreden over haar eigen spel. Volgens de omstanders onterecht want ze speelde zorgvuldig naar een eindspel met beide een toren en een paard. Aan bord zes speelde René Kniest met zijn favoriete kleur wit. Hij ging in op de opportunistische variant van zijn tegenstander. René was er echter niet in thuis en kwam al vrij spoedig hopeloos te staan. Ter wille van het team rekte hij de partij nog enkele uren. Hans van Capelleveen kreeg met zwart de ruimte in een partij waarin de tegenstander fel ten strijde trok. Na de winnende Pxf5 gemist te hebben, offerde Hans’ tegenstander als nog op f5 toen het niet meer kon. Na nog twee keer foutief geofferd te hebben bracht dit Hans de winst. (1-1). Jaroslav Liska wist voor het eerst in de geschiedenis minder tijd te gebruiken dan zijn tegenstander. Met een vol bord en nog 20 resp. 10 minuten op de klok werd de vrede getekend. (1,5-1,5) Op het laatste bord vocht Leen van Dalen tegen zichzelf. Hij miste de tactische scherpte die we van hem gewend zijn. De jonge Raimond Vastenhout maakte daar dankbaar gebruik van. Zijn vaste supporter (pa Vastenhout, zelf ook schaker) liep vol trots door de schaakzaal. (1,5-2,5). Kort daarna gooide René de handdoek in de ring. (1,5-3,5) Bij Erika kwamen beide spelers inmiddels ook niet meer verder. Hier werd remise besloten (2-4). Jan Schadd bood ook remise aan. Dat werd gelukkig ook aangenomen, want het eindspel van loper tegen paard zag er niet goed uit voor Velp. Niettemin 2,5 – 4,5 waarmee De Toren 3 de winst binnen had. Tot slot waren Martijn en Jan de vluggerfase ingegaan. Martijn met nog 15 minuten op de klok en 2 pionnen voor. Jan trachtte met 10 seconden per zet nog actief spel te behouden. Martijn bleef echter koel en beperkte de bewegingsruimte meer en meer. Toen er dameverlies dreigde gaf Jan op. Weer een wedstrijd verloren. Waarom lukt het niet? Waarom is de scherpte er niet die het team seizoen tot kampioen maakte? Gaan de spelers de eer van de coach redden?   We gaan het zien de volgende ronde!