Velp 1 wint miraculeus van ASV 5

Vorige week werd verloren in de Beker tegen dit zelfde team van ASV. Een slechte generale repetitie levert een goede voorstelling op zul je denken. Maar zo ging het niet. In de werkelijke voorstelling waren drie invallers nodig door ziekte en het toernooi in Beverwijk, waaraan Vadim meedoet.
Vandaar dat door de teamleider het oude wapen -de tactische opstelling- uit de kast moest worden gehaald.

Dat had tegen ASV al eerder gewerkt. Toen werd bord 2 leeg gelaten en had Erik WIlle de hele avond niets te doen op bord twee. Deze keer mocht hij Jan Stuut laten zien dat hij de betere speler is. Jan verloor een pion in de openingsfase maar kreeg daarvoor lichte compensatie die hij helaas niet verzilverde. Erik nam ruim de tijd om zijn stelling te verbeteren en dat bouwde hij mooi uit. Hij ging op jacht naar de koning van Jan. Jan kwam midden op het bord mat te staan en feliciteerde zijn tegenstander met "Mooi matje!"

Op bord vijf speelde Erika Belle met zwart. Ze kwam onder druk te staan en kreeg een verzwakking op d6 die haar leek te nekken. De tegenstamder offerde echter een stuk tegen twee pionnen op de damevleugel en daarmee werd en passent ook het probeem op d6 opgelost. Erika speelde geconcentreerd en liet zich niet van de wijs brengen. Toen de eerste pion verspeeld werd en de dreigingen van Erika grotere vormen begonnen aan te nemen werd de partij opgegeven.

De heer en meester van de gelijkheid Jan Schadd wist dit ook op bord een te bewerkstelligen. Niet voor niets was hij op bord 1 geplaatst. Hij volbracht daarmee zijn taak naar tevredenheid.

In de tussentijd leek Dries aan bord acht overspeeld te worden en leek Brent dankzij ingewikkelde penningsmanoeuvres de partij naar zich toe te trekken. Menno, Eric en Hans stonden ongeveer gelijk. Het kon echt alle kanten op..

Dries van Eijk, nog niet lang lid van de club, speelde voor het eerst in Velp 1. Nog onwennig in de openingstheorie kan er dus van alles op het bord komen. Voordeel is natuurlijk dat je nooit door theorie  van het bord gemept wordt. Nadeel is dat het meestal een minder goede stelling oplevert; maar dat moet dan wel door de tegenstander worden bewezen.
Dat bewijzen leek in eerste instantie ook te lukken. De pionstructuur van Dries leek op de Emmentaler variant van de Tommy Cooper opening. Zijn dame werd van hot naar her gestuurd. En zijn toren en loper stonden op de damevleugel aan de grond genageld.
De tegenstander liet hier en daar echter ook wat gaatjes vallen. Deze was vergeten te rokeren en Dries stond op eens met twee pionnen en een dame aan de deur te kloppen. Dit gaf de doorslag voor de partij en Dries kon trots, en met een grote grijns op zijn gezicht, in de Paperclip rondlopen om de zinderende finale van de zijlijn te bekijken.

Hans van Capelleveen speelde, net als de week ervoor, weer tegen Wisse Witmans. Nu had Hans zwart. De eerste 11 zetten waren theorie. Wit ruilde vervolgens de zwarte loper af op e7 en liet zwart met een slechte loper achter die lastig actief te krijgen was. Wit startte een aanval op de dame vleugel om een zwakke pion op c6 te creëren. Hans speelde zijn loper om via g4 en h5 naar g6 om hem daar af te ruilen en zijn probleem was opgelost. Remise was op dat moment logisch. Wisse zette zijn aanval door maar zag niet dat Hans, in plaats van een pion terug te slaan, ook een penning op het paard kon verzilveren. Het leverde een ver opgerukte vrijpion op tegen een paard. Witmans wist echter niet hoe hij het allemaal moest pareren en zag wel hoe Hans het gemakkelijk kon winnen. Hij gaf op,

Menno Potjer had een gelijke stand op het bord toen hij zijn beslissende fout maakte. Na de dame-afruil was de e-lijn niet meer verdedigd en werd met de paardvork Pe6 simpel een kwaliteit naar binnen geharkt. Daarna stortte de stelling van Menno in en gooide hij de handdoek in de ring.

Met de tussenstand van 3,5 - 2,5 kon met één remise verlies worden voorkomen en met twee remises zelfs worden gewonnen.

Brent van Dusseldorp had het ergens niet goed gedaan. Goed voor de analyse.. Zijn voordeel was verdwenen en er werd afgewikkeld naar een eindspel met louter evenveel pionnen en lopers van ongelijke kleur. Een kenner weet: Dat hou je zelfs remise tegen Magnus Carlsen.
Ondanks deze kennis aan beide zijde werd doorgespeeld tot de tijd bijna op was.

Aan het andere bord was een remise-achtig toreneindspel te zien dat Eric de Winter tegen Rob Huberts speelde. Na een wonderlijke opening die beiden veel tijd had gekost was een vrijwel gelijke stand ontstaan. Ook hier werd tot het gaatje doorgespeeld. Dit was wel leuk voor de omstanders. In zo'n eindspel kun je nog volop fouten maken!
Toen de tijd bijna helemaal op was werd remise aangeboden door Rob, wat direct aanvaard werd door Eric.

Meteen daarna werd ook de vrede getekend bij Brent en hiermee was het onmogelijke mogelijk geworden. Velp 1 wint met drie invallers van ASV 5! Hoera!!