Velp 1 plet Toren 4

Terwijl de doorbrekende lente een koufront inluidde, kwamen de eerste knapen van de Toren 4 luidkeels binnensloffen. Ze werden vriendelijk doch dringend gesommeerd om aan de bar plaats te nemen, zodat Het Eerste in alle rust hun eten naar binnen kon vouwen. Ruim op tijd konden hierna alle spelers aan de borden gaan zitten, en toen de laatste doorpraters ook vriendelijk doch dringend werd gevraagd of ze hun kleppies konden houden, stond iedereen op scherp en kon er worden afgetrapt.

Tijd om de knapen van de mannen te onderscheiden.

Op het achtste bord had Rene tot ieders vreugde weer eens kans gezien zijn drukke schema te onderbreken voor een partijtje schaak. Met de witte stukken had zijn tegenstander niets in te brengen dan lege briefjes. Rene permitteerde zich zelfs enige frivoliteiten om eens te zien hoe de knaap in kwestie daarop zou reageren, maar besloot uiteindelijk toch maar de trekker over te halen. Een probleemloos punt.

Op het zevende bord stond invaller Lazlo te popelen om zijn kunsten op de 64 velden tentoon te spreiden. Toen zijn trainer hem uiteindelijk rustig op de stoel aan de tafel van het bord had gekregen, concentreerde dit schaaktalent zich en begon zetten te doen. Lazlo verdiende de invalbeurt door zijn uitstekende reeks van de afgelopen tijd. Op de toernooien, in de competitie en bij de interne wedstrijden, laat dit Kuijken zien dat het schaaktalent in de familie ook hem niet heeft overgeslagen.
De opening ging niet voortvarend - Lazlo kende de theorie niet, die vooral op trucjes is gebaseerd, maar weerde zich kranig. Hij bleef onder de moeilijke omstandigheden de juiste zetten vinden, en toen de rook was opgetrokken kon er worden geschaakt.
Onze man bleek op alle fronten beter: een beter plan, betere concentratie, betere tijdsindeling, en vooral: betere zetten. Zijn tegenstander daarentegen bleef maar smoezen met teamgenoten, de gang oplopen, grijnzen naar anderen, en ander gedrag vertonen dat niets met schaken te maken heeft. Maar die grijns werd steeds meer een frons: Lazlo won een pion terug, daarna nog eentje, en liet in het toreneindspel een surplus aan techniek zien. Met gedecideerd spel drukte hij zijn tegenstander hardhandig van het bord. Een volledig verdiende overwinning voor zijn eerst invalbeurt in Het Eerste. Is dit een open sollicitatie om volgend seizoen een vast plekje op te eisen? De selectiecommissie krijgt van de zomer misschien weer een zware dobber...

Op het zesde bord kwam Brent prachtig uit de opening. Zijn tegenstander had alle pionnen op de zwarte velden gezet, terwijl hij nog een zwarte loper had, en de aandachtige toeschouwer wist dat Brent als vanzelf, maar met gevoel voor de stelling, het juiste plan tevoorschijn zou toveren. Plotseling was de partij voorbij. In overweldigende, zo niet gewonnen stelling, kwam de tegenstander van Brent er zomaar achter dat de combinatie die hij was ingegaan een toren won. Een sporadische blunder van Brent, die het verlies als een man nam, maar terecht stevig baalde. Het kostte het team ook een zeker geacht punt, dus zo plots als het torenverlies was de tussenstand: 2 - 1
Voor de mannen, welteverstaan.

Op het vijfde bord speelde Vadim met de zwarte stukken een aardige Siciliaan. Zijn tegenstander zette het spul een beetje apart neer, en hoewel Vadim ergens nattigheid rook, trapte hij toch in een trucje: de pion op e6 mocht niet worden terug genomen op straffe van dame-verlies. Daar waar Vadim wat dreiging dacht te hebben, leek hij nu zomaar en zonder enige compensatie een pion achter te komen. Hij ontworstelde zich uit de witte greep door nog een pion te offeren, en verloor zelfs een derde pion, maar enkel om zijn toren terug te offeren tegen een loper en twee pionnen, waarmee het volledige front van zijn tegenstander op de damevleugel werd uitgeroeid. Hierdoor werd het spel naar enkel de koningsvleugel gelegd, en schatte Vadim goed in dat hij weer binnen de remise-marge zat, en zelfs wat dreiginkjes en mogelijkheden had. Zijn tegenstander, die mentaal gebroken leek, speelde het toreneindspel een stuk minder goed dan de verdediging die Vadim aan de dag legde. Met alle thematische lijnen en oog voor details, wist Vadim in totaal meer dan een kwartier puur op de bijtelling de stelling remise te houden. Een bijzonder knappe prestatie, en steeds correct!
De openingstheorieboeken werden daags nadien uit de kast getrokken, want schaaktechnisch was er op onze man niets aan te merken.

Het vierde bord van Eric zag er niet okselfris uit. De knaap tegen wie hij speelde had zijn zwarte loper op d3 gekregen, ondersteund door een pion, en toen de b-lijn open ging zag de positie er in hogere zin al verloren uit. Veteraan Eric was niet onder de indruk: in de tijdnoodfase werd de schade hersteld en na nog wat fouten van zijn tegenstander ook maar gewoon gewonnen. Enigszins een gelukkig punt, wat het verlies van Brent weer goedmaakte. Oja, het is zeker wel een teamsport!

Hans leek een gemakkelijke avond te hebben. Hij speelde een scherpe variant, die hij in de interne competitie al enige keren getest had, en alles werkte prachtig samen, terwijl zijn tegenstander ontwikkelingsproblemen had. Hans knoopte de knaap spreekwoordelijk en schaaktechnisch handig op, totdat hij plotseling een vlaag van verstandsverbijstering ervoer: uit het niets gaf onze teamcaptain achtereenvolgens een pion en een stuk weg. Dat werd geheel terecht aangenomen, en Hans sportief uitgestoken opgeefhand ook.
Toch een tegenvallertje, want 3.5 - 2.5. Maar nog steeds op voorsprong, en op de bovenste twee borden stonden de VSV-ers gewonnen.

Op het tweede bord speelde de enige niet-man Erika tegen de enige niet-knaap Peter. Het werd een interessante, positionele partij, die Erika beter leek te begrijpen dan haar tegenstander. De goede loper van Erika zou, in combinatie met de actieve toren en koning, winnend kunnen zijn. Erika speelde het buitengewoon knap en technisch uit, en het was achteraf bezien misschien wel een eenvoudiger overwinning dan het in de partij leek. Hiermee wonnen we de wedstrijd al, maar de einduitslag moest nog bekend worden.

Dat daar een punt bijkwam was wel duidelijk. Martijn, weer helemaal beter, had op het eerste bord een gemakkelijke avond. Zijn tegenstander opende rustig, en onze kopman besloot een oude openingsliefde van stal te halen. Met een volle pens haalde hij nog wat variantjes door elkaar, maar toen zijn tegenstander daar geen gehoor aan gaf, zakte het eten, kwam de energie vrij, en bouwde Martijn zijn plusje kalmpjes uit. De knaap tegen wie hij speelde had prima de gouden regels toegepast, en ook keurig gecentraliseerd, maar het houten spul stond daar eigenlijk allemaal verkeerd. De pionnen kwamen op de verkeerde kleur, en het initiatief dat Martijn uit de opening had meegenomen werd met enkele krachtzetten vergroot. Toen onze kopman zijn paard omspeelde en op het juiste veld had geposteerd kwamen de tactische grappen al in de stelling, en op het goede moment sloeg hij toe. Stukwinst was zijn deel, enkele zetten later opgave dat van zijn tegenstander.

Zo werden de mannen van de knapen gescheiden, bleef de Toren 4 op de laatste plaats in de competitie staan, en stond Velp plotseling 1e! Met nog slechts twee wedstrijden te gaan is de doelstelling bereikt: handhaving is ons deel, omdat degradatie technisch onmogelijk is.

Maar goed, nu Het Eerste eerste staat, moeten we misschien ook maar promoveren...