Riante positie Velp 1 na monsterzege op Elster Toren

We hadden zeker niet verwacht dat we Elster Toren zo overtuigend zouden oprollen. Maar als alles meezit kan een avond zo verlopen: na ruim een uur 1-0, om kwart voor tien 3-0, tegen half elf 4-0, een kwartier later het nog ontbrekende halfje voor de winst, en om elf uur eindigen de laatste drie partijen nog met twee overwinningen en een remise: 7-1.

Als we dan nog lezen dat de grootste concurrent puntverlies lijdt kijken we vrolijk naar de stand. Drie matchpunten en vijf bordpunten meer dan het Winterswijkse WSG. Op 10 maart is een gelijkspel dus al voldoende voor de titel en zelfs bij verlies zouden we nog als koploper de slotronde ingaan. Natuurlijk zou het mooi zijn als we dit seizoen, we zitten nog steeds in ons jubileumseizoen, alles winnen.

We speelden zonder Pieter en Martijn maar dan hebben we aan de topborden altijd nog Wouter en Arie. Het was Vadim, voor de gelegenheid gepromoveerd naar het tweede bord, die de score opende. Ons jongste teamlid had er maar 12 zetten voor nodig om zijn tegenstander dermate klem te zetten dat die geen uitweg meer zag. Iedereen vond dat die een beetje te snel opgaf, wij vonden het uiteraard wel best. Links naast me zat Jan, de senioren- internationals naast elkaar. Zijn tegenstander ging te optimistisch met zijn dame zwerven en haar ondergang kon alleen worden afgewend door een stuk te geven voor twee pionnen. Een aanval zat er niet in, na nog een paar sterke zetten van Jan gaf de Elstenaar er de brui aan.

Vrijwel tegelijk scoorde Arie de 3-0. Niet zo veel van gezien maar het zag er van onze man weer uit als oerdegelijk spel met een behoorlijke vleug venijn, uiteindelijk resulterend in materiaalwinst. Een overtuigende overwinning. Tegen half elf volgde Brent met de 4-0. Hij vond zelf dat hij slecht had gestaan. Voor de toeschouwer was het lange tijd een behoorlijk chaotische stelling waarin de Elstar nogal wat materiaal richting de koning van Brent trachtte te sturen. Dat werd tegengehouden en Brent kreeg spel tegen een aantal zwaktes in zwarts kamp. Het slot was mooi. Halverwege kon de overwinning ons eigenlijk niet meer ontgaan.

Wouter stelde de al zekere overwinning nog veiliger door aan het topbord remise overeen te komen met de bekende Sjoerd van Roosmalen. De lichte stukken waren geruild, er bleef een stelling over met alle zware stukken en veel pionnen. Ik heb het zelf niet goed kunnen beoordelen maar het zag er lang remiseachtig uit. Dat werd het dan ook. De laatste drie partijen eindigden vrijwel gelijktijdig. Rik zat aan de andere kant naast me, leek een zeer krachtige aanval te hebben maar had last van een eeuwige matdreiging op h7 die hij dus permanent in de gaten moest houden. Zijn aanval sloeg niet door en hij verloor een kwaliteit. Daarna ging zijn tegenstander de fout in met een aantal onzekere en zwakke zetjes. Dat was niet nodig maar Rik kreeg het initiatief terug en sloeg uiteindelijk hard toe, eindigend met mat.

Ik zelf (Eric) viel met lichte tegenzin in maar ik kwam nooit in gevaar tegen een eveneens oude bekende. Die probeerde al zijn stukken op mijn h2 te richten, dat leek wel eng maar het was vrij eenvoudig te pareren. In tijdnood miste ik vlak voor het einde een kans op voordeel. Gezien de matchstand bood ik kort daarna remise aan, een voor beide partijen redelijk resultaat. Op hetzelfde moment gaf Erika de score, en haar eigen topscore, nog meer glans. Zij had een zeer langdurig initiatief en op een gegeven moment moest dat wel worden beloond. Een reeks secure zetten was Martin Weijsenfeld uiteindelijk te machtig. Zes overwinningen en twee remises: 7-1 op deze gedenkwaardige dag van de Heilige Valentijn.