De eerste periode van de interne nadert de ontknoping. En het aantal deelnemers neemt toe. Maar liefst 15 spelers liepen iets voor achten de Elleboog binnen, waar het een drukte van jewelste was. Het pepernotentoernooi bleek in volle gang en dat zag er reuzeleuk uit. Enkele van onze oudere jeugdspelers hadden best mee willen doen.....
Lazlo van Kuijk had de bye. Hij liep nog wat rond en toen zei hij bye bye en pakte de bus naar huis.
Dani van Vliet was er weer. Hoera. Hij verloor van Son, maar had de partij zo maar kunnen winnen, leek het lang. Een ervaring rijker.
Jan Stuut verloor van Rik Tichelman in een rustige partij. Eigenlijk gold hetzelfde voor Robert Ratering, die tegen Rick van Emden het onderspit delfde.
Dries van Eijk kwam in een verloren positie te staan nadat hij een pion terugpakte met zijn toren, die op het oog niet geslagen kon worden met de dame van André van Kuijk. Dit röntgenthema ontging gelukkig André niet en hij onderbrak de lijn, waarmee de toren vogelvrij kwam. Met groot verlies speelde Dries verder en hij dacht al na over opgeven, toen André een mataanval inzette die niet werkte en hem ook nog eens de kop kostte. Zoals Rik vaak zegt: als je je voorsprong hebt behaald, moet je eerste even alles op orde krijgen en de angel uit de mogelijke tegenaanval halen, voor je het punt binnensleept. André sliep die nacht niet veel.
De vreemdste zet bij Walter Manschot vs Eric de Winter was het moment dat
Walter even een rondje liep en zijn stoel onverwacht werd ingenomen door Jan Stuut!
Jan merkte dat pas toen Eric zei: “Hé, ik heb ineens een andere tegenstander.”
Schaken is en blijft verrassend. Walter vond dat Jan niet mocht mopperen over
zijn ineens heel andere stelling …. De partij zelf was wisselvallig. Eric
speelde Frans wat hij maar zelden doet, kwam heel behoorlijk te staan maar
zocht naar iets wat er niet was. Daardoor kreeg Walter ineens een gevaarlijk
initiatief dat Eric maar net kon keepen. In het eindspel ging Walter
waarschijnlijk te voorzichtig te werk waardoor hij het initiatief weer verloor.
Eric won een belangrijke pion en dat bleek laat op de avond beslissend.
Alain van der Velde kwam goed uit de startblokken tegen Vadim van Kuijk, die in de opening wat prutste. De achterstand compenseerde Vadim nog enigszins met een actieve stelling, maar het werd nooit meer wat.
En op bord 1 was het ook al snel gedaan tussen Hans van Capelleveen en Julian van Kuijk. Hans wist de een kwaliteit te winnen van Julian, die nog wel doorzette maar er was geen houden meer aan.
In de stand staat Hans op 1 en Alain op 2. Eric piept langs Vadim, die nog net zijn broer Lazlo voor blijft. Nog twee ronden en we weten wie zich definitief de eerste periodekampioen van het seizoen mag noemen.
Geschreven op 08 december 2020.
