Interne Competitie 2015/2016 P1 R9

De dag voor Snieklaas -wie mag 'm niet?- waren de meeste jeugdspelers uitgeput van het jaarlijkse Grote Pepernoten Toernooi van de Schaakschool/VSV, dat 's middags werd gespeeld. De echte die-hards speelden 's avonds ook nog een partij. Onder hen Pieter, Brent en Rick. Hoewel 's morgens het Weer van de Huilende Harten een kelder had laten onderlopen, brak in de loop van de dag de zon door, en toen rond 20:00u de Interne Competitie begon was het aangenaam verpozen in de Paperclip, mede dankzij de goede zorgen van Jan en Hennie.Het jeugdkwartet werd gecompleteerd door Branko, die een Bekerwedstrijd tegen Eric de Winter mocht spelen. Branko kwam netjes uit de opening, met een interessante en actieve stelling, maar hij miste helaas een dubbele aanval. Niet uit het veld geslagen zocht de jeugdspeler Eric's koning op, en wist druk op te bouwen over de h-lijn. Bevangen door het aanvalsvirus maakte Branko nog een grote fout, en het loperpaar was een te groot materieel voordeel om nog kans te maken op een resultaat. Eric kende geen genade, want ook hij weet dat het niet lang zal duren voordat dit jeugdtalent de gevestigde orde een halt toe zal roepen. Op het zesde bord speelde Pieter, de beste jeugdspeler van Groot-Rheden, een puike partij tegen Paul Stoffer. Direct vanuit de opening wist Pieter een pion buit te maken, maar nog erger voor Paul was het feit dat hij door een schaakje niet meer kon rokeren. Pieter bleef druk uitoefenen, en hoewel het even leek alsof Paul zich aan de wurggreep kon onttrekken, waren de berg tactische grappen wel aan Pieter besteed. Hij won steeds meer materiaal, en de stukken konden in het houten doosje. Een leerzame partij voor Paul, die zich op kan trekken aan het niveau van de tegenstanders, en elke week betere zetten doet, mede door de leerzame instructie in de post-mortem van Hans van Capelleveen, die zichzelf de joker had uitgedeeld bij het oneven aantal om wat nuttige werktuigbouwkundige klusjes op te knappen ten behoeve van de materiaalvoorziening.Rick Schuren wist uit de opening met de witte poppen het schaakleven van Walter Manschot flink zuur te maken. De routinier bleef ijzig koud met vaste hand de enige zetten vinden, en toen Rick een paardvork miste leek hij achter de feiten aan te gaan lopen. Maar met de pionnen die hij al buit had gemaakt en een gigantisch ruimte-voordeel, bleek er genoeg compensatie voor het achterstallige materiaal. Een mooie tactiek, waarbij gebruik werd gemaakt van meerdere penningen op de damevleugel, leverde Walter meer materiaal op, en toen was het hek van de dam. De zetten zijn er, de resultaten komen voor Rick met zekerheid, als hij zo door blijft gaan.Had de winnaar van het Grote Pepernotentoernooi 's middags zijn kruit verschoten? Tegen de Siciliaanse bedoelingen van Wim Louwman maakte Brent geen schijn van kans. Met tegengestelde rokades was het enkel Wim die een significante aanval had, waardoor Brent een stuk moest geven om nog spel te behouden. Zijn stellingsopzet was te langzaam, en Wim bleef de koning van de jeugdspeler bestoken, terwijl hij zijn verdediging geen moment uit het oog verloor. Brent, vorige week met knappe strategische keuzes en secuur rekenwerk nog verantwoordelijk voor de Bekeruitschakeling van André, kon op geen enkel moment een vuist maken en werd regelrecht van het bord afgezet. Maar men weet: zijn revanche zal zoeter zijn dan al het lekkers dat de Sint dezer dagen door de hand van Piet uitdeelt.Na het uitwisselen van wat vrolijkheden, speelde Hans Wolthuis met wit een exotische opening tegen Martijn, die, dankzij de laatstelijke verscherpingen van zijn theoretische kennis van irreguliere openingspraktijken, al snel voordeel uit de opening kreeg. Met het ideale centrum kon hij zijn aanvalsdoel kiezen, en door de verzwakking in de witte koningsstelling koos Martijn voor de koningsaanval. Stukken werden naar de vijandelijk monarch gedirigeerd, terwijl Hans zich moest beperken tot verdedigen. Dit deed hij zo correct, dat uit de analyse bleek dat beide mannen een heel fijnzinnig stukoffer hadden gemist, dat wit groot voordeel op had geleverd. Toen dit niet op het bord kwam stond Martijn na het afruilen van diverse houtjes plots een stuk voor. De witte stelling klapte nu wel ineen, en voordat Martijn een tweede stuk won, gaf Hans sportief op. De opening van Jan van Galen was allerminst exotisch, maar zijn tegenstander Ruud kwam met de zwarte stukken gedrongen te staan. Een achtergebleven pion was het enige aanknopingspunt van de witte stelling, maar door het positionele voordeel van de veel actievere stukken van Jan leek een verrassing in de maak. Nuja, verrassing, Jan was in deze periode 8 partijen op rij ongeslagen, en is een niet te onderschatten reuzendoder. Zelfs met een tijdsnadeel, bleef Ruud de messen slijpen, en met het betere vechtschaak klaarde hij de klus. De hangende pion bleek uiteindelijk zo'n groot nadeel dat Ruud, in combinatie met zijn mooi geposteerde paard door een vorkje het punt binnen kon slepen. Had er meer in het vat gezeten voor Jan als hij zo actief was blijven spelen als het eerste gedeelte van de partij? Wellicht, en als een paal boven water blijft staan dat Jan deze periode met +2 afsluit, en zich tussen de op papier zware jongens heeft gehandhaafd. Op het eerste bord werd de partij René Kniest - Victor Tichelman gespeeld. René had eenzelfde open stelling als in zijn laatste externe partij, maar in tegenstelling tot die gewraakte pot, wist hij nu wel van zijn kansen gebruik te maken. Met een dame tegen een paar en een toren ruimde hij wat pionnen op de damevleugel, en hoewel Victor met hand en tand verdedigde was er geen ontkomen aan: hij werd keurig van het bord gezet. In de nabeschouwing was Victor de eerste die hem vertelde dat René al eerder een stuk had kunnen winnen. In de opening zat een tactische grap, waardoor René, die overdag op en neer naar Brussel was gegaan -maar dankzij dat vermaledijde schaakvirus uiteraard toch zijn partijtje wilde schaken- zichzelf volgens eigen zeggen "nogal wat tijd had kunnen besparen". Enfin, uiteindelijk deed het niet terzake: René mocht het volle punt in zijn volle agenda bijschrijven, en sluit de periode af als nummero uno. Ruud Verhoef zit op het vinkentouw, met slechts een halfje achterstand, terwijl Martijn Boele van grote afstand moet toekijken. Gaat de regerend clubkampioen zijn titel moeten afstaan, of drukt hij met ijzeren vuist zijn stempel op de interne competitie in de komende periodes? We zullen het zien en meemaken, en één ding is zeker: VSV leeft!Het wordt winter. Als u de spanning en sensatie ook eens wilt meemaken, bent u op vrijdagavond om 20:00u van harte welkom in Velp. Deze periode is weer een record gevestigd: maar liefst 36 spelers hebben in de Interne geparticipeerd. Maar daar mag nog veel meer bij! Schuif gerust eens aan, als u zich om 19:50u meldt is er altijd een speler op elk niveau beschikbaar.