Geschiedenis Velpse Schaakvereniging (5) (door Eric de Winter)

Hoofdstuk 5

Verdere groei, het 50-jarig jubileum in 1984, de interne met 68 spelers

Het schaken is populair in deze tijd. Elke schaakvereniging profiteert mee van de positieve impulsen van buitenaf. Jan Timman bereikt de tweede plaats op de wereldranglijst. Bij zijn pogingen om de wereldtitel te behalen heeft hij ‘last’ van de absolute heersers Karpov en Kasparov. Ook zonder de deelname van Timman trekken de bloedstollende matches om de wereldtitel tussen Karpov en Kortchnoi en daarna Kasparov en Karpov veel media-aandacht.

Hans Böhm presenteert van 1978 tot 1992 wekelijks het populaire radioprogramma ‘Man en Paard’.

In deze geschiedschrijving is ons clubblad nog nauwelijks genoemd. Toch verschijnt het in de jaren 70 en 80 al met een behoorlijke regelmaat, onder verantwoordelijkheid van verschillende redactieleden. Wat is begonnen in oktober 1973 als ‘VSV-varia’ in de vorm van een geniet stencil wordt in 1979 voortgezet onder de naam ‘Analyse’. De vormgeving wordt steeds beter. De leukste frontpagina’s zijn die in de seizoenen 1983-1984 en 1984-1985 met door Hans van Capelleveen gemaakte pentekeningen van Jan Schadd, K. Bruin, Erika Belle, Jo Monincx, Christof Jansen en Remco de Leeuw. De leukste citaten en meest interessante feiten uit de clubbladen worden nog verzameld als apart onderdeel van de VSV-geschiedenis.

De nieuwe periode wordt ingezet met een bestuur bestaande uit Eric de Winter (voorzitter), Arend Compagnie (secretaris), Abel Labouchere (penningmeester), Jan Kemkes (wedstrijdleider intern) en Paul de Winter (jeugdleider). Jan neemt in het seizoen 1980/1981 het jeugdleiderschap over van Paul, terwijl Wim Jansen terugkeert in het bestuur als wedstrijdleider intern. Op zijn beurt wordt hij opgevolgd door Ted Beute die deze functie zes jaar vervult. Ted is niet alleen een soort ‘technisch’ wedstrijdleider maar hij voegt er een alom gewaardeerd gastheerschap aan toe. Het is nog steeds jammer dat het thema roken een einde aan zijn inzet en zelfs zijn lidmaatschap maakte. Op dat roken kom ik terug.

In de beginjaren tachtig schommelt het ledental dusdanig, dat Velp 5 eerst uit de OSBO-competitie moet worden teruggetrokken om een jaar daarna alweer terug te keren. In de OSBO-bekercompetitie haalt Velp 1 de finale en verliest die door loting van UVS. Loting! Het is opmerkelijk dat in die tijd nog niet wordt gedacht aan beslissingspartijen met versneld tempo. Velp 1 kan degradatie uit de promotieklasse in 1981/1982 niet meer voorkomen. Als reden wordt genoemd dat er te vaak invallers moeten worden opgesteld. De erevoorzitter Jos van Beek schrijft dat hij afscheid neemt van de schaaksport. Het bestuur besluit echter hem als lid te blijven beschouwen in de overtuiging dat hij belangstelling houdt voor ‘zijn’ vereniging. Een schaakcursus van de AVRO trekt in en om Velp liefst zestig deelnemers. Die worden allemaal door VSV benaderd voor speciale bijeenkomsten en begeleiding maar de reactie daarop is mager. Het levert toch vier nieuwe leden op waaronder twee dames. De naam van de jeugdkampioen Eugène Rebers kan worden toegevoegd aan de grote talenten die VSV heeft voortgebracht, hij is een van degenen die het brengt tot meesterklasseniveau. In 2016 wordt hij bestuurslid topschaak van de KNSB. Emile Böhmer is de clubkampioen. Als een van de bijzondere leden moet ook Nico van Langeraad worden genoemd. Hij schaakt goed, hij wordt tweede en speelt jarenlang in VSV 1, maar hij damt nog beter. De enige keer dat hij mee doet aan het open Arnhems damkampioenschap wordt hij tot ieders verrassing kampioen. Hij is de eerste die in een algemene ledenvergadering vraagt een rookverbod in te stellen, het is dan 11 september 1981. Vooralsnog wordt ervan uitgegaan dat redelijk overleg tot een oplossing moet kunnen leiden. In een gesprek met zusterverenigingen in de gemeente Rheden vindt ons idee om met één of meer gemeenschappelijke teams te gaan spelen geen weerklank. Het doel ervan is het verloop, met name van talentvolle jeugd, in de topteams tegen te gaan. Han Angevaare wordt teamleider van Velp 5 en vindt zijn inspanningen zo terug in het jaarverslag 1982/1983:

Op niet al te woeste baren, kwam ons vijfde Angevaare(n) ; Toen de laatste vijand sneefde - een hapklaar team uit Zutphen-Eefde - ; sprak de kersverse kampioen: Dat Han ne me slechter kunnen doen!

Onze poëtische secretaris Arend Compagnie gaat nog een stapje verder als hij het heeft over de ongelukkige degradatie van VSV 3.

Ach arme Abel Labouchere, we voelen mee met jouw misère; Want in de tweede klasse D, speelden zes teams van Kaïn mee.

VSV heeft altijd te maken met de grote buur Arnhem met een sterke club, later zelfs twee, die een grote aantrekkingskracht uitoefenen op onze meest talentvolle spelers, een ‘natuurverschijnsel’. Het spreekt vanzelf dat het nogal eens tot gefronste wenkbrauwen leidt, soms tot felle discussies en een enkele keer tot wrevel. Aan de andere kant is het leuk om te zien dat talent zich verder ontwikkelt. Maar voor de secretaris/wedstrijdleider extern zit het zo diep dat hij geen bestuursverantwoordelijkheid meer kan dragen voor een beleid dat in zijn ogen schadelijk is voor VSV.

VSV 1 tenslotte speelde als gedegradeerde promotieklasser naar verwachting een goed seizoen, maar kon –ook al volgens de verwachting- niet tegen ASV op. Tja, er zaten te veel Velpenaren aan de verkeerde kant van de tafel in de betreffende ontmoeting. … Steller dezes is van mening dat leden die extern voor andere verenigingen uitkomen hun verplichting jegens de vereniging niet nakomen (art. 5 der statuten) en dat hun lidmaatschap onverenigbaar is met het belang van VSV. Wie zich in vreemde krijgsdienst begeeft, verliest zijn staatsburgerschap!!

Het jaarverslag uit dat jaar is een van de opmerkelijkste in de archieven. Wat te denken van:

Velp diende een voorstel in bij de OSBO om de wedstrijden in de eerste klasse ook op Zaterdag te spelen, maar de steun uit de vergadering was ontstellend klein. Wel hadden we groot succes met ons voorstel, de gewraakte invallersbepaling af te schaffen. De bijval voor dit voorstel was verrassend groot, dus van die ellende zijn we af. Grappig was de motivering van de Kampener Schaakvereniging O en O, die ons krachtig steunde onder verwijzing naar … de verklaring van de rechten van de mens!

We moeten het dus voortaan zonder dit soort poëzie en proza doen. Uit het verslag van de interne competitie blijkt dat Arie Huysman de meeste remises produceerde. Hij krijgt de befaamde dufheidsprijs, zoals te doen gebruikelijk een gehaktbal. We weten dat hij in latere jaren veel strijdvaardiger wordt. Misschien wel omdat hij niet van gehaktballen houdt. Op voorstel van Roel Steenstra wordt de dufheidslijst in 1982 afgeschaft. Als assistenten bij de jeugdafdeling vallen voor het eerst de namen van Henk Zinnemers en Nico Boekesteijn.

Inmiddels heeft Cor Janse het in 1981 geschopt tot voorzitter van de OSBO, waar hij al vanaf 1973 actief voor was. Zelf schrijft hij dat bij zijn aantreden de bond op haar grondvesten schudde met een groot gat in de kas. Het ene na het andere OSBO-bestuurslid gaf er de brui aan. Hij zegt: “En zoals dat dan gaat: wie een stoel omschopt, moet er zelf maar op gaan zitten.” Eric de Winter komt er bij als penningmeester en de boel wordt grondig gesaneerd. Bij zijn afscheid als OSBO-voorzitter krijgt Cor de beloning die hij verdient, hij wordt benoemd tot erevoorzitter. En ook Jan Kemkes wordt in die tijd als derde VSV-er benaderd als OSBO-bestuurder. Dat zegt wat over de bestuurlijke kwaliteit binnen onze vereniging. Maar het VSV-bestuur vindt drie OSBO-bestuursleden uit één vereniging geen gezonde zaak en maakt met succes bezwaar.

In de vergadering van september 1983 wordt gesproken over deelname aan de Grote Clubactie. Het enthousiasme blijkt uit de volgende regels:

De heer J. Germeraad vraagt zich af waarom de vereniging niet meedoet aan de Grote Clubactie waarbij een deel van de opbrengst aan de club ten goede komt. Als antwoord deelt de penningmeester mee, dat naar zijn ervaring men de loten ‘door de strot moet halen’ en dat enkele leden meer loten kopen dan dat zij van plan waren om van gezeur af te zijn. Op zo’n basis is hij niet bereid zo’n actie opnieuw te starten.

Hans van Capelleveen wordt de nieuwe redacteur van het clubblad. De uitsmijter van de avond komt in de rondvraag:

De heer N. van Langeraad vraagt waarom er een aparte prijs bij de jeugd wordt gegeven voor het beste (schaak)meisje. Is dit niet een vorm van discriminatie? Toegezegd wordt dit nader te bezien.

Het jaarverslag van 1983/1984 is het eerste van de hand van Jo Monincx die eerder al vijf jaar als wedstrijdleider en vier jaar als jeugdleider in het bestuur zat. Hij begint met de droeve mededeling dat de immer trouw gebleven K. Bruin en het oud-lid Karel Weidema, hij was aanwezig bij de oprichtingsvergadering, zijn overleden en roemt verder de goede en vriendschappelijke contacten onderling en ook met het Lorentzhuis. Joost Hoogendoorn is een van degenen die het pionnendiploma behaalt. Remco de Leeuw is de nieuwe clubkampioen in een competitie waar liefst twaalf spelers alle 28 ronden spelen. Hans van Capelleveen debuteert prachtig in VSV 1. Hij is na Erika Belle, Jan Schadd en Eric de Winter de vierde die ruim dertig jaar later nog steeds in dit team speelt! Bij de open Nederlandse jeugdkampioenschappen behalen Eugène Rebers in de klasse tot 16 jaar en oud-lid Fitzgerald Krudde in de klasse tot 20 jaar de titel. Zij horen bij de topjeugd in de regio.

Hoewel het volgende seizoen een topjaar is toch een domper, want erelid Hans Willem Germeraad overlijdt plotseling. Tot het laatst is hij aanwezig op de clubavonden, de ‘nestor van de Velpse Schaakclub’ zal ten zeerste worden gemist.

Op 22 oktober 1984 bestaat VSV een halve eeuw. Er wordt een extra bijdrage gevraagd, zowel aan de senioren als aan de ouders van de jeugdleden.

Schaken is een goedkope sport – een aardig feestje bouwen is duur… Schaken kan uw zoon/dochter bij onze vereniging doen voor een bedrag van ƒ 35 per seizoen. In dat bedrag zit dan ook nog het blad ‘Jeugdschaak’ van de KNSB – uitgaven voor materiaal thuis zijn eenmalig, en schaakschoenen zijn er niet ... Dat is dus voor ongeveer een gulden per week!

Ted Beute, Hans van Capelleveen en Eric de Winter schrijven een leuk jubileumboekje, waaruit ook in dit historisch overzicht is geput. De gemeente Rheden schenkt ƒ 500 voor het jubileum onder de noemer sportstimulering. Een bijzonder evenement is een teamtoernooi in Sporthal de Dumpel waar teams van twintig spelers vijf rapidpartijen spelen. Er zijn bijzondere teams bij, want naast VSV, ASV en ESV (Ede) doen mee Liemers, Rest gemeente Rheden en Velp 50. Turmac uit Zevenaar en Theothorne konden zelf geen twintigtal op de been brengen en hebben aanvulling gevraagd bij naburige verenigingen. Velp 50 is het meest opvallende team, het is voor het overgrote deel samengesteld uit oud-leden van VSV. Dit geeft de dag een hoog reüniekarakter. Dit is niet alles want een kleine maand later is er een zeer geslaagde feestavond in het Lorentzhuis onder de bezielende leiding van Cor Janse en Hans van Capelleveen.

BRENG EEN STUK MEE … Uw/jouw partner, echtgen(o)t(e) of vriend(in) is van harte welkom. Vooral van onder de twintig willen we ze wel eens zien! ALLES VOOR NIKS … De avond is geheel gratis (ook voor wie de contributie nog niet heeft betaald). Wie van gratis meer op denkt te kunnen, dan goed voor hem/haar is, wordt onmiddellijk in het plantsoen gelegd (en geleegd).

Uit het zoals altijd zeer gedetailleerde verslag van de penningmeester blijkt dat het jubileum ƒ 4.362,95 heeft gekost maar dat de kas dit vrij gemakkelijk kon dragen, mede door de vrijwillige bijdragen en de eenmalige subsidie van de gemeente.

Ted Beute begint en eindigt zijn jaarverslag over de interne competitie 1984/1985 zoals vaak op bijzondere wijze:

Waarde genieters van de schaaksport en zij, die dit stadium nog niet bereikt of reeds achter zich gelaten hebben … Ik wil besluiten met de waarschuwing van de brigadier van Hill Street die wij straks op de vrijdagavond goed kunnen gebruiken: “Pak ze, voordat ze jou pakken en … houdt de ogen open.”

Dit jaar telt de eindranglijst van het systeem Keizer zelfs 65 deelnemers, van wie verreweg de meesten twintig of meer partijen hebben gespeeld. VSV 2, 4 en 5 worden kampioen. We spelen een seizoen met maar liefst zes teams in OSBO-verband. Velp 1 is nog steeds een tiental, daarnaast zijn er drie achttallen en twee zestallen. Nieuwe gezichten in Velp 1 zijn de junioren Heiko Bleeker en Maurits Rost. De voorzitter verrast in de algemene ledenvergadering van 5 september 1986 drie leden met de vraag waarom zij nu speciaal bij VSV schaken. Dit doet hij omdat altijd het punt ‘bestuursbeleid’ op de agenda staat maar er vrijwel nooit iets over wordt opgemerkt.

Wim Jansen: Ik ben al dertig jaar lid. Wanneer het mij hier niet uitstekend beviel, was ik al lang weggeweest. Heeft maar weinig aan te merken op het beleid van het bestuur; Remco de Leeuw: Als ik vergelijk met ASV moet ik zeggen dat Velp gezelliger is. Het is hier leuker schaken; Roel Steenstra: Ik zoek de gezelligheid; schaart zich achter de opmerkingen van Wim Jansen. Er kan tenminste ook nog eens wat gepraat worden. De prestatie staat niet op de eerste plaats. De voorzitter zegt dat we steeds zoeken naar de beste mengvorm: de prestaties mogen ook niet op de laatste plaats staan.

Frans de Wit en Pim Arts kunnen allebei maar één jaar jeugdleider zijn, langer gaat niet door hun werk. Dit wordt jammer gevonden. In de notulen staat de twijfelachtige opmerking dat het werk nu eenmaal belangrijker is dan het schaken. Gelukkig is er een opvolger die de coördinerende jeugdtaken op zich neemt: Jurrit Bergsma. Voor de opstelling in het eerste team worden twee criteria vastgesteld: de clubkampioen heeft recht op het eerste bord en de eerste zes van de interne competitie hebben het recht om in het eerste tiental te spelen.

Het aantal deelnemers aan de interne competitie bereikt in 1984/1985 opnieuw een record: 68. Remco de Leeuw wordt ongeslagen kampioen; Arie Huysman komt er aan, hij wordt derde maar is nogmaals degene met de meeste remises.

Het seizoen 1985/1986 moeten we het doen zonder Erika Belle, Gerard Hoppe en Christof Jansen, een zware aderlating voor VSV 1. De contributie bedraagt inmiddels ƒ 85 voor senioren, ƒ 50 voor junioren en ƒ 35 voor aspiranten tot 16 jaar. Jurrit Bergsma heeft een aardige ploeg, zeer divers in leeftijd, om zich heen verzameld voor allerlei jeugdtaken. Iedereen is het erover eens dat hij het in zijn eerste jaar uitstekend heeft gedaan. In de vergadering van september 1986 wordt weer een keer zeer uitvoerig gesproken over de dubbelleden; de term dubbelleden valt voor het eerst. Ook wordt lang gesproken over de clubavond, er is een enquête over gehouden.

Uit de ingeleverde stroken blijkt nu, dat 16 leden kiezen voor de vrijdagavond, 10 van hen zullen bedanken bij verandering van clubavond. 10 kiezen voor een andere avond. We gaan ons niet vastleggen voor meerdere jaren.

Jan Schadd doet de suggestie na te gaan denken over twee clubavonden in de week. De kwestie dubbelleden ligt veel gevoeliger, het bestuur wil graag een definitieve beslissing nemen, hoewel het nu nog maar twee leden betreft. Hoewel het vertrek van met veel moeite opgeleide jeugd wordt betreurd wint de gedachte het dat de kracht van VSV moet zitten in de goede sfeer waardoor men zich gewoonweg gebonden zal gaan voelen aan ‘ons VELP’. Het voorstel om dubbelleden te weren wordt verworpen met 11 tegen 7 stemmen bij enkele onthoudingen. In het verslag van de jeugdafdeling over het seizoen 1986/1987 staan zoals gebruikelijk de namen van de geslaagden voor de pionnen-, toren- en koningsdiploma’s. Het koningsdiploma wordt behaald door Joost Hoogendoorn, Wouter van Rijn en de tweeling Louise en Wendy Schoolderman. Ze zijn alle vier pas 10 jaar jong. Niet onvermeld kan blijven dat voorzitter Eric de Winter clubkampioen wordt, acht jaar na zijn eerste titel.

Voor de geslaagde koningskinderen, die nog niet klaar zijn om met de seniorencompetitie mee te gaan doen, zal een methode gevonden moeten worden om ze verder ‘club-rijp’ te maken. We zullen daartoe weer een appèl moeten doen op een aantal clubleden om met hen te gaan spelen. Joost gaat naar de senioren. Door het examensucces is de wachtkamer voor de pionnenopleiding momenteel leeg; er zal een wervingsadvertentie geplaatst worden.

Ted Beute moet aan het eind van het seizoen 1987/1988 stoppen als wedstrijdleider intern wegens bezigheden elders. Hij wordt opgevolgd door Hans van Capelleveen die dan nog niet weet dat hij twee jaar later de voorzittershamer overneemt. In zijn laatste seizoen als wedstrijdleider is Ted in de weer met een groepensysteem met promotie en degradatie. De waardering hierover is na een aarzelende start positief, het geheel is spannender en levendiger. Voor de ontwikkeling van de jeugdafdeling is de komst van Henk Hoogendoorn, de vader van Joost, een belangrijk markeerpunt in de vereniging. Hij neemt onmiddellijk diverse taken uit handen van Jurrit Bergsma die er zelf over schrijft dat de enthousiaste inzet van Henk zijn doorwerking op de leerlingen niet mist. Het C-team van de jeugd promoveert naar de topklasse. Het bestaat uit Joost Hoogendoorn, Wouter van Rijn, Louise en Wendy Schoolderman. Wouter van Rijn wordt gemeentelijk kampioen tot 13 jaar. Helaas verlaten Heiko Bleeker en Maurits Rost de club om studieredenen, ze hebben zich ingezet bij de jeugdopleiding en haalden ook de gemiddelde leeftijd van VSV 1 behoorlijk omlaag. Uit de notulen van 26 augustus 1988:

Eric vraagt en krijgt natuurlijk een denderend applaus voor de jeugdkampioenen en hun begeleiders Henk Zinnemers, Nico Boekesteijn en Henk Hoogendoorn. Heleen van Hardenberg is helaas verhinderd. Zij verzetten veel werk in het belang van de schaakjeugd. Wouter van Rijn mag als kampioen een jaar lang pronken met een mooie beker; het volgend jaar hem verdedigen zal vermoedelijk niet gebeuren daar hij naar de senioren wil.

De Prins Bernhardschool en Brinkman en Germeraad NV worden bedankt voor hun gastvrijheid bij de jeugdwedstrijden op zaterdag. Ook Abel Labouchere wordt in het zonnetje gezet, door de kascommissie.

De kascommissie bestaande uit de heren Lafeber en Kemkes spreken lof uit over de administratie; het kan niet beter en zij geven dan ook het advies deze penningmeester vast te houden (levenslang?).

Bij de jeugd wordt nog niet geheel overgestapt, maar al wel gebruik gemaakt van de methode Brunia/Van Wijgerden, die later is uitgegroeid tot de Stappenmethode. Henk Hoogendoorn heeft om zelfstudie te stimuleren ook een ‘Max Euwe diploma I en II’ bedacht, naar een ontwerp van zijn dochter. Jurrit Bergsma ziet enkele pupillen overstappen naar de senioren en ziet een zonnige toekomst voor hen.

Naast Joost Hoogendoorn en Wouter van Rijn gaan nog drie kinderen het volgend seizoen bij de senioren spelen: Vincent Deegens, toekomstig profschaker, en Wendy en Louise Schoolderman, zoiets als de zusjes Polgar. Men zij gewaarschuwd!

De oproep van de kascommissie wordt tot veler verdriet genegeerd want Abel Labouchere treedt af. Met alle respect voor al zijn voorgangers en opvolgers, hij is zonder enige twijfel de beste penningmeester die VSV ooit heeft gehad. Zijn vooropleiding als bankdirecteur is niet helemaal voor niets geweest. De algemene ledenvergadering van 1 september 1989 is vooral vanwege de wisselingen in het bestuur een bijzondere, maar niet alleen de aftredende bestuursleden krijgen de waardering die zij verdienen.

De voorzitter richt zich tot twee leden, die zich reeds meer dan tien jaren inzetten voor de opleiding van de jeugd: Nico Boekesteijn en Henk Zinnemers. Hij kenschetst hen als twee bij uitstek waardevolle clubleden, bewakers van de goede sfeer, OSBO-teamleiders, auteurs van ‘Analyse’, schaakonderwijzers, ook voor geestelijk gehandicapte kinderen, en benoemt hen, onder unanieme instemming van de vergadering tot leden van verdienste van onze vereniging. Hij doet dat vergezeld gaan van een fraai insigne.

Arie Huysman is vorig seizoen al begonnen met een reeks clubkampioenschappen die misschien wel nooit geëvenaard zal worden. Henk Hoogendoorn volgt vanaf het seizoen 1989/1990 Jurrit Bergsma op als jeugdcoördinator. Behalve de penningmeester is ook Ted Beute niet herkiesbaar. Ted kan mooie dankwoorden in ontvangst nemen maar vooral Abel.

Abel Labouchere heeft zich buitengewoon ingezet voor de club, zoals blijkt uit 15 jaar (!) penningmeesterschap, materiaalbeheer, jeugdopleiden en teamleider. Daarbij ging het er niet alleen om dat hij het deed, maar ook hoe hij het deed. Het is daarom bijzonder spijtig, dat Abel Labouchere niet alleen zijn functie neerlegt, maar tevens stopt met clubschaken en dus met zijn VSV-lidmaatschap. Hem werd een fraai minischaakbord, ingelegd met een tennisracket -ontworpen en uitgevoerd door Hans van Capelleveen- benevens een uiterst nuttig boek over … belastingontduiking (!) overhandigd. In zijn dankwoord -met stentorstem- dankte Abel Labouchere voor de in onze club ondervonden vriendschap en medewerking. Hij doet nu eenmaal alles intensief en wil dat nu ook met zijn andere hobby, het tennissen, gaan doen. Hij belooft echter op zijn 80^e jaar weer terug te komen.

Die belofte heeft hij niet ingelost, maar het zij hem vergeven. Een van zijn befaamde uitspraken: ‘Wie een kruk wil blijven moet dat vooral doen.’ Hij keek hierbij vooral in de spiegel maar bedoelde ook het belang aan te geven van de qua schaakniveau minder op de voorgrond tredende leden die zich ook thuis moeten voelen in de vereniging.

Het eerste jaaroverzicht van Henk Hoogendoorn is een voorbode van het vele schrijfwerk dat van zijn hand gaat komen. Het is eigenlijk één groot superlatief.

Er is alweer een lustrum te vieren: VSV bestaat op 22 oktober 1989 55 jaar. Over de viering is niets terug te vinden. Ergens wordt gesproken over een bingo-avond. Maar hoe het ook zij, er wordt een prachtig jubileumboekje uitgegeven, gedateerd juli 1990, onder redactie van Hans van Capelleveen en Marcel de Vries. Dit boekje met blauw kaft kan rustig een collectors’ item worden genoemd. Ook hierin een summiere historische terugblik maar het is vooral uniek door de inhoudelijke inbreng van liefst negentien leden, met verhalen en partijfragmenten. Het boekje wordt uitgereikt in de algemene ledenvergadering.